مروری بر تحولات سیاسی و اجتماعی ایران در دوران معاصر و بررسی روابط با کشورهای دیگر و گسترش آنه|30013196|bornadfile|مروری بر تحولات سیاسی و اجتماعی ایران در دوران معاصر و بررسی روابط با کشورهای دیگر و گسترش آنها
در حال حاظر فایل کامل و برتر با عنوان مروری بر تحولات سیاسی و اجتماعی ایران در دوران معاصر و بررسی روابط با کشورهای دیگر و گسترش آنه آماده دریافت می باشد برای مشاهده جزئیات فایل به ادامه مطلب یا دریافت فایل بروید.

⚡دانلود

كشور ايران در طول تاريخ شاهد تغيير و تحولات بسياري بوده است. اين تغيير و تحولات در دوران معاصر همپاي ديگر نقاط جهان, از آهنگي شتابان‌تر برخوردار بوده است. از مهمترين موارد اخير مي‌توان به نهضت مشروطه, ملي‌شدن صنعت نفت, انقلاب اسلامي و جنبش اصلاحات دوم خرداد اشاره كرد. اگرچه در تمامي اين رخدادها, همه مردم ايران مشاركت نداشته‌اند اما نتيجه حركت و تغيير, ”ملي“ بوده است و هدف از آن, گذار از وضعيت ناخوشايند موجود به وضعيتي بهتر بوده است.

تغيير و تحولات كوچكتر ديگري نيز در كشور رخ داده است كه بعضي از آنان دولتي, برخي گروهي, بعضي مذهبي, برخي ”بخشي“, و بعضي ملي بوده است. همپاي اين تغييرات, تحولات بين‌المللي فراواني نيز در محيط پيراموني كشور رخ داده است كه داراي تاثيرات مستقيم و غيرمستقيم زيادي بر شرايط كشور بوده است: انقلاب صنعتي, مدرنيته, جنگ جهاني اول و دوم, جنگ سرد, پيشرفت گسترده علوم و فناوري, انقلاب اطلاعات و ارتباطات, جهاني‌شدن و جهاني‌سازي, پايان‌يافتن جنگ سرد و شكل‌گيري نظم نوين جهاني, و ظهور پست‌ مدرنيسم.

اما آنچه بايد اذعان داشت اينست كه همواره برآيند اين تغيير و تحولات ملي و بين‌المللي, مثبت و در جهت رشد و تعالي كشور نبوده است. نبود رشد فرهنگي كافي همواره باعث شده است تا جامعه و حكومت نتوانند منصفانه, اتفاقات گذشته را نقد كرده و عملكرد فعلي خود را ارزيابي نمايند. نتيجه اين مشكل, حركت در جهت نادرست براي ساليان متمادي بوده است بطوريكه تنها راه‌حل برون‌رفت از شرايط حاكم, ايجاد تحول يا انقلاب گرديده است. از آنجاييكه اين رخدادها نيز معمولاً شديد و همراه با هيجان و احساسات گسترده بوده است و فكر كافي و مناسب براي بعد از آن نشده بوده است, نتيجه‌اي مناسب در پي نداشته است.

آنچه مي‌خواهيم بيش از همه در اين نوشتار بر آن تاكيد بورزيم اينست كه ”پويايي و تحول, نشانه زندگي و بالندگي است و بايد در جامعه, ارزش محسوب شود“. جوامع پيشرفته و توسعه‌يافته, رمز موفقيت خود را نقد و ارزيابي شرايط موجود, بنانهي انديشه‌هاي نوين با نگاه به آينده, برنامه‌ريزي براي ايجاد تغيير و تحولات مناسب, اجراي دلسوزانه برمبناي پشتكار, ارزيابي و نقد منصفانه عملكرد جاري, و اصلاح سازوكارها و فعاليت‌ها براساس آن مي‌دانند. امري كه در كشورهاي كمترتوسعه‌يافته و جهان سوم به يك باور و انديشه فراگير تبديل نشده است. متاسفانه نتيجه آن نيز چيزي جز عقب‌ماندگي و بروز تحولات و انقلاب‌هاي مكرر نبوده است.

در ايران بعد از انقلاب اسلامي جريان‌هاي فرهنگي متكثر و متنوعي در جامعه واقعيت داشته‌اند و به رغم همه عوامل، توانسته‌اند كم و بيش به حيات و حضور موثر خود در عرصه گفتماني جامعه ادامه دهند. رويكردها، گفتارها و مطالبات فرهنگي منحصر به بخش اسلامي و مذهبي نبوده بلكه رويكردهاي ديگري مثل ملي‌گرايي، قوم‌گرايي، عرف‌گرايي (سكولاريزم)، مدرنيسم بومي‌گرا، مدرنيسم سنت‌گرا، مدرنيسم چپ، مدرنيسم ليبرال، مدرنيسم غرب‌گرا، مدرنيسم تلفيقي، مدرنيسم انتقادي و پست مدرنيسم در جامعه ايران واقعيت و ريشه داشته‌اند.

ادامه حيات رويكردهاي مختلف ياد شده از آغاز انقلاب تا كنون و استمرار وضع متكثر و عرصه گفتماني جريان‌هاي فرهنگي ايران، حكايت از آن مي‌كند كه در جامعه ايران معاصر و دنياي كنوني، زمينه‌هايي كم يا بيش براي هريك از رويكردهاي مزبور وجود داشته‌ است زيرا در غير اين صورت با وجود عوامل متعدد محدود كننده كه در مقابل آنها ايجاد شده است، نمي‌توانستند به زندگي گفتماني خود ادامه دهند.

يافته‌ها نشان‌ مي‌دهد جريان اسلام‌گراي مذهبي كه جريان معتقد به حاكميت فقهي بر فرهنگ بصورت اصول‌گرايانه، قاطع، انقلابي و راديكال مي‌باشد، از اوايل انقلاب با اين اعتقاد كه فرهنگ جامعه بايد تنها در چارچوب و الگوي مطلوب اين رويكرد شكل بگيرد و هدايت شود، براي كنترل جريان هاي فرهنگي به شيوه‌هاي مختلفي اعم از سياسي، حقوقي، قضايي و ... متوسل شده است با وجود اين هنوز بسياري از اسلام‌گرايان نه تنها از ميزان تحقق اهدافِ رويكردي خود در فرهنگ جامعه، رضايت ندارند بلكه معتقدند كه روز به روز فرهنگ از وضع مطلوب آنها بيشتر منحرف شده و فاصله مي‌گيرد و زمينه براي حضور و فعاليت‌ گفتمان‌هاي حريف و مخالف فرهنگي در جامعه ايران افزايش پيدا مي‌كند

جزییات بیشتر📜